قطعا موقتی است ! (۶)هیجان به سبک جاده های ما!

دیارمهر: چند ده سالی میشه که داد منطقه از دست راه هامون در اومده،دلمون خوش بود که با تعریض بخشی از اونا لا اقل وضعیت بهتر میشه اما….

میشه تاریخ راه های بخش بوشکان را به دو قسمت در بیست سال گذشته تقسیم کرد، پیش از تعریض و پسا تعریض.

دوران پیش از تعریض،اصلا خوب نبود ،ماشین ها با صلوات و نذر و نیاز از کنار هم عبور می کردند ،یعنی از خونه که میومدی بیرون درصد برگشت سالم به خونت از درصد برگشت از جنگ گمتر بود،اما راه علاج هم داشت،همین که میدیدی ماشینی از روبرو داره میاد می تونستی قبل از اینکه اون بندازدت تو دره خودت اقدام کنی و ریسک کمتری را مرتکب بشی

از طلحه به اون طرف هم که راه نبود و خیال همه راحت سر جاشون تکون هم نمی خوردند.

اون زمان خطر یکی بود ، ماشین روبرو یا نهایت خطرش چپ کردن در حالی که پشت فرمون خوابت برده بود….

اما دوران پسا تعریض….

وضعیت الان خیلی بهتره​ ، از سه راهی کلمه به سمت فاریاب که تعریض بعدش بلوار ،بعدش خاکی ، از اینا بگذری به دو کوه بلند به نام دست انداز می رسی و دوباره بعد از چند پیچ و واپیچ جاده تنگ میشه ، دوباره بعد از چند کیلومتر تعریض میشه، بعدش تو ورودی طلحه با یه هیجان بی نظیر رو بروه خواهی شد، یعنی تا لحظه برخورد دو طرف همدیگر  را نمی بینند.

بعدشم که دیگه بهاره،گردنه شا پسرمرد هم آسفالت شده ، برا درنگ هم تا حالا سه پل رو یه دره زدن و چالش هیجان انگیز اون منطقه هم اینه که وقتی رو آسفالت رانندگی می کنی دقیقا نمیدونی زیر آسفالت خاکه یا هوا، پس امکانش هست که همینجوری که داری میری ،یکهو دیگه نری و سقوط کنی

راستی امکانات راه شاهیجان هم که دیگه مبرهن و واضح است،یعنی دوش حموم اگه پشتش باز کنی دیگه نمیشه رفت یا برگشت.

مزیت دوران پساتعریض اینه که دیگه حوادث جاده ای محدود به شاخ به شاخ و چپ کردن نمیشه. ممکنه آب ببردت ، ممکنه سقوط کنی تو گودال ، ممکنه موقع سیلاب و بارون سر سه راهی کلمه قایق گیرت نیاد، ممکنه تو چاله های آب قسمت تعریض شده غرق بشی و….

حالا خودتون قضاوت کنید! کدومش بهتره ،مرگ کسالت آور و یکنواخت یا هیجان و غافلگیری و …

قربونشون برم ،نمیدونم جاده برامون ساختن یا سینما پنج بعدی….