نوشته های تازه

گلستان شود صفحه روزگار… ( انتظاریه ای از مرحوم محمد نوروزی + تصاویر)

محمد نوروزی شاعر دشتستان در سال ۱۲۸۳ هجری شمسی در روستای بوشکان دیده به جهان گشود. در همان سال تولد، پدرش در جنگ آقا لطفعلی خان که با اشرار اتفاق افتاد ، در دره ای به نام تنگ خون به قتل رسید.چهار سال بعد مادرش شوهر کرد و عمه اش زینب ، سرپرستی او را […]

اشتراک گذاری
30 فروردین 1396

محمد نوروزی شاعر دشتستان در سال ۱۲۸۳ هجری شمسی در روستای بوشکان دیده به جهان گشود. در همان سال تولد، پدرش در جنگ آقا لطفعلی خان که با اشرار اتفاق افتاد ، در دره ای به نام تنگ خون به قتل رسید.چهار سال بعد مادرش شوهر کرد و عمه اش زینب ، سرپرستی او را به عهده گرفت و محمد را در سن ۹ سالگی به مکتب فرستاد .

وی ماهیانه ۲ ریال می پرداخت و تحصیل می کرد.نوروزی در شش ماه اول تحصیل قران را ختم کرد و در شش ماه بعد به فراگیری اصول دین پرداخت که از قضا آتش در بوشکان افتاد و روستا و مدرسه که همه خار بود ، سوخت و نوروزی آواره شد.

نوروزی در سنین پانزده تا بیست سالگی ، قریحه شاعری را در وجود خویش کشف کرد. وی در روستای طلحه اقامت گزید .

نوروزی از ارادتمندان فرودوسی بود و. بسیاری از اشعارش را در ان وزن نوشته است.محمد نوروزی در سال۱۳۶۸ در طلحه درگذشت و در همان جا مدفون شد. *

تصویر زیر ، انتظاریه ای بسیار زیبا از ایشان است که در مدح امام زمان (عج) سروده اند. با توجه به نوع خط احتمالا کتابت این شعر را خود وی انجام نداده است. با توجه به اشاره خود شاعر  در یکی از بیت ها و همچنین با توجه به سال تولد ایشان احتمالا این شعر سروده سال ۱۳۶۳ می باشد.

در خاطرات میرزا محمد علی توکل آمده است که گاهی شعر های وی را برایشان می نگاشته اند همچنین بسیاری از اشعار وی را نیز علی اسپرغم با خطی زیبا نوشته اند.

به نام خداوند حی قدیم                        بیان سازم این داستان عظیم

سرایم به مدح امام زمان                      فرحناک سازم دل شیعیان

شش الف است و ششصد در امالکتاب       شد این آیه ها بر محمد(ص) خطاب

دو الف است ز آیات وحی خدا               رسیده زحق بر پیامبر ندا

یک الفش بود وعده و یک وعید             که داده به اسلامیان این نوید

زمانی که گردد جهان تار و تنگ            نقاط زمین پر زآشوب و جنگ

زمانی که افتد جهان در خطر                پی قتل و غارت ببندد کمر

به نیرنگ و افسانه ،مکر و فساد             نماند دگر در جهان عدل و داد

ستمگر شود بر ستمکش فزون               همه دشت و دریا شود جوی خون

به فرمان یزدان رسد داوری                    که دین نبی را کند یاوری

زنسل حسین و ز صلب حسن                جهان را کند خالی از اهرمن

زتیغ شرر بار جوهر نگار                         که باشد ز جدش حسین یادگار

کند کفر را همچو نوح سرنگون                 لوای ستم را کند واژگون

نه منکر بماند نه مستکبران                     عدالت بگیرد تمام جهان

به عدل و به انصاف با یکدگر                   کنند زندگانی تمام بشر

به آبشخور آیند با همهمه                      زگرگ و زمیش و زشیر و رمه

شود گنج بادآوران آشکار                       که باشد ز سیروس کی یادگار

رسد دست مهدی(عج) امام زمان            کند پخش بر روی مستضعفان

جهانی منزه و پاک و نوین                      نقاط زمین چون بهشت برین

گلستان شود صفحه روزگار                    در و دشت و صحرا گل و نوبهار

شود مشک بو ، همچو دشت ختن            معطر مشام از گل اندر چمن

دریغا که « نوروزی» ناتوان                      در عصر شکوفای صاحب زمان

نبوید زباغ عدالت گلی                          دگر نشنود چهچه ی بلبلی

نبیند دگر فصل های چهار                      نه دی ماه و بهمن نه اسفندیار

نه تیر و تموز و نه شهریوران                     نه مهر و نه آذر نه ماه اَ بان

نه خرداد و اُردی نه برج حمل                   نه آشوب و فتنه نه جنگ و جدل

گذشته زعمرم چو هشتاد سال                رسید آفتابم به وقت زوال

ز« نوروزی » این داستان شد تمام             مزاحم نگردم دگر والسلام

 

روحش شاد و یادش گرامی 

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *